Eylembilim

Geçtigimiz yil 20. ölüm yildönümünü idrak ettigimiz Oguz Atay’in bitiremeden aramizdan ayrildigi son eseri nihayet “tamamlandi“. Uzun “edebî polisiye“ ugraslara ragmen ilk bölümü bulunamayan Eylembilim’i yillar önce, Oguz Atay okurlarinin istekleri karsisinda Günlük’e ekleyerek yayimlamak “zorunda“ kalmistik. Iyi de yapmisiz… Belki de bu sayede, edebiyatimizin yeri doldurulamaz usta kaleminin bu “son basyapit“ini, ailesinin de degerli katkilariyla gün isigina çikarabildik. Simdi, Cevat Çapan’in “Oguz Atay’a Mektup“uyla ve Günlük’ten ayri bir kitap olarak sunuyoruz. Eylembilim, basligi gibi, Oguz Atay’a özgü ironinin bütün inceliklerini tasiyor. Ülke 12 Mart arefesindedir. Ögrenci çatismalari, üniversite isgalleri, forumlar… Romanin kahramanlari, olaylar karsisinda saf tutmaya ya da tutmamaya çalisan “akademikler“dir. Bir üniversitede gelisen olaylar, bir matematik profesörünün, Server Gözbudak’in “hatirat“indan nakledilir. Oguz Atay Eylembilim’de, Cevat Çapan’in “Oguz Atay’a Mektup“ta belirttigi gibi, kara mizah gösterilerinden birinin daha doruklarina ulastiriyor bizleri…(Tanitim Bülteninden)